Σελίδες

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Μιλώντας για ταινίες...



Είναι πραγματικά περίεργο, πόσα πράγματα μπορεί να σε κάνει να νιώσεις μια ταινία… Ακόμα ένα Σαββατόβραδο αποφάσισα να μείνω σπίτι, να φτιάξω pop-corn και να δω.. τηλεόραση. Οι επιλογές είναι άπειρες (μιας και το internet σου παρέχει απίστευτες εναλλακτικές όταν σε απογοητεύει το πρόγραμμα της τηλεόρασης) και η μια καλύτερη από την άλλη. Για κάποιο λόγο είπα ,για ακόμα μια φορά, να τιμήσω την κατηγορία των ρομαντικών ταινιών και η αναζήτηση μου με οδήγησε στο ‘The vow’ ή αλλιώς ‘Έρωτας από την αρχή’. Σχεδόν μια ώρα και τριάντα λεπτά αργότερα το τραγούδι του τέλους με βρίσκει, συνεπαρμένη αγκαλιά με το μαξιλάρι μου… ‘Τι υπέροχο πράγμα οι ταινίες’.
Πραγματικά θα μου πείτε, καλύτερα να ζεις την πραγματική ζωή, παρά να τη βλέπεις στην τηλεόραση, καλύτερα να περνάς το χρόνο σου δημιουργικά παρά να τον σπαταλάς μπροστά από το χαζοκούτι! Δε διαφωνώ, είναι άσχημο πράγμα να μένεις άπραγος και να χαζεύεις εικόνες που περνούν από μπροστά σου χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα, παρά μόνο να κοιτάς… Εντάξει μέχρι εδώ συμφωνούμε, αλλά δε μιλάω ακριβώς γι’ αυτό.. Μιλάω για τη δημιουργική της πλευρά, για όσα δηλαδή σε κάνει να σκέφτεσαι και κυρίως να νιώθεις. Συναισθήματα, ανησυχίες και ότι άλλο έχει κρυφτεί μέσα μας, είτε γιατί η καθημερινή επιβίωση το θέλησε έτσι, είτε γιατί εμείς οι ίδιοι δεν θελήσαμε να το αντιμετωπίσουμε. Και  κάπως έτσι ερχόμαστε στο θέμα μας..
Βλέποντας μια ταινία, ταυτιζόμαστε με τους πρωταγωνιστές, βιώνουμε τις ανησυχίες, τις συγκινήσεις και όλα τους τα συναισθήματα. Μπαίνουμε στη θέση τους και μέσω της δικής μας κρίσης και αντίληψης, αντιλαμβανόμαστε τα όσα διαδραματίζονται σα να τα ζούσαμε εμείς. Αυτή ακριβώς είναι η διαδικασία μέσα από την οποία, ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που αποφεύγουμε ή δεν έχουμε ποτέ σκεφτεί, πως θα ήταν αν καλούμασταν εμείς να τις αντιμετωπίσουμε... Έτσι, μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας, τα πιστεύω μας και αντικρίζουμε κατάματα τα συναισθήματα μας, τόσο αυτά που πιστεύουμε ότι νιώθουμε όσο και αυτά που κρύβουμε κάπου μέσα μας, πολύ πολύ καλά!!
Και κλείνοντας, γιατί η ώρα πέρασε, αναρωτιέμαι μήπως θα μπορούσαμε να πούμε ότι  ισχύει το «Δείξε μου την αγαπημένη σου ταινία, να σου πω ποιος είσαι…»  Ποιος ξέρει…!!

Και ένα τραγουδάκι για να κοιμηθούμε όλοι γλυκά!!










Καλό μήνα σε όλους....!!

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Η ώρα της γυναίκας!!


 Κάθε γυναίκα κρύβει μέσα της μια Θεά... και εχθές είπα να τη βγάλω λίγοοο πιο έξω... Και ευτυχώς για 'μένα η καλή μας νεράιδα...#Sofia #Politaki έκανε για ακόμα μια φορά το θαύμα της!! Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους... Το αποτέλεσμα τέλειο... και οι εντυπώσεις δικές σας!








                                                                     




Σ'ευχαριστούμε Σοφάκιιιι!!!

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Αναμνήσεις...


‘Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε και μου θυμίζουνε τα περασμένα...’ μας λέει το γνωστό ελληνικό τραγούδι και οι λέξεις φαντάζουν τόσο γλυκές στ’ αυτιά μας, μα ταυτόχρονα και τόσο δυνατές, γιατί φέρνουν μαζί τους τόσες πολλές εικόνες. Άλλες από αυτές είναι πιο έντονες, άλλες πιο αδύναμες, όλες όμως είναι στιγμές… Στιγμές είτε από ανθρώπους, όπως τους τράβηξε ‘η φωτογραφία του μυαλού μας’ σε μια δεδομένη στιγμή, είτε από καταστάσεις που βιώσαμε. Επιλέξαμε να τις κρατήσουμε γιατί εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή κάτι δυνατό νιώσαμε, κάτι όμορφο και κάτι που άξιζε να κρατήσουμε στο ‘άλμπουμ’ του μυαλού μας.
Ο χρόνος περνάει και από παρόν γίνεται παρελθόν, αφήνει όμως πίσω του σημάδια στο μυαλό και στην ψυχή μας για να μας θυμίζει την πορεία του. Αφήνει τις αναμνήσεις, για να μας θυμίζουν ανθρώπους που έχουμε κοντά μας ή και άλλους που τώρα πια δεν έχουμε, για να μας θυμίζει όμορφες στιγμές που ζήσαμε και που η γλυκιά γεύση τους, αν και τώρα δεν τη νιώθουμε, έχει μείνει πάντα εκεί, στις άκρες του μυαλού μας, όπως τραγουδάει η Barbra Streisand (The way we were). Αυτός είναι ο τρόπος που έχουμε για να κρατάμε πάντα ανθρώπους, εμπειρίες και στιγμές ζωντανά μέσα μας! Έτσι τίποτα ωραίο δεν τελειώνει, γιατί πάντα είναι εκεί. Αρκεί μόνο μια λέξη, ένας ήχος, ένα μικρό ερέθισμα για να έρθει πάλι αυτή η ανάμνηση μπροστά μας.
Οι φωτογραφικές μηχανές, τα βίντεο, τα μαγνητόφωνα, αυτό ακριβώς το σκοπό εξυπηρετούν και από εκεί ακριβώς έχουν εμπνευστεί, από το μυαλό. Όλα αυτά είναι μέσα απαθανάτισης στιγμών, και το αποτέλεσμά τους… αναμνήσεις. Είναι ο τρόπος που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος για να κρατά αυτά τα δεδομένα και ,κατά τη γνώμη μου, και ο πιο σίγουρος. Το πιο τρανό παράδειγμα, η γιαγιά ή ο παππούς που κοιτάζουν μια παλιά τους φωτογραφία. Ξέρουν πως έμοιαζαν όταν ήταν πιο νέοι, αυτοί ή τα παιδιά ή οι γονείς τους, αλλά η πορεία του χρόνου στην περίπτωσή τους είναι μεγαλύτερη. Και όπως είναι φυσικό κάποια πράγματα τα έχουν πολύ πιο πίσω στο ‘άλμπουμ’ του μυαλού τους με αποτέλεσμα να μην μπορούν τόσο εύκολα να ανατρέξουν σ’ αυτά. Μα και αν ακόμα το καταφέρουν οι ‘φωτογραφίες’ αυτές προβάλλονται τόσο αχνά. Αλλά και πάλι οι γλυκές νότες ξεπροβάλλουν και παρόλο που δε ‘βλέπουν’ τα πρόσωπα τόσο καθαρά, τα συναισθήματα είναι το ίδιο δυνατά.
Μήπως εντέλει αυτό είναι οι αναμνήσεις, συναισθήματα….;

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Στην πόλη τριγυρίζοντας!


Βγήκα από το σπίτι και o καθαρός αιγαιοπελαγίτικος αέρας ζωντάνεψε τις αισθήσεις μου. Πόσο μαγικά είναι τα βραδινά φώτα. Ακουστικά στ’ αυτιά, τραγουδάκια και περίπατος στην πόλη. Τι όμορφο πράγμα να παρατηρείς τους ανθρώπους.. Αλλά ακόμα πιο όμορφα είναι τα χάδια της νύχτας στα μνημεία της πόλης…


Για του λόγου του αληθές..





Εντάξει ξέρω έρωτας με την πρώτη ματιά!! Δε χορταίνεις να περιβάλλεσαι από τη μαγεία της νυχτερινής αύρας!!
Και κάπως έτσι τα βήματα με οδήγησαν στο Κούλες (ενετικό φρούριο) αλλά λόγω δυσκολίας στη φωτογράφηση δανείζομαι μια από το internet για να μπορέσω καλύτερα να σας αποδώσω αυτό που βλέπουν τα ματάκια μου…  
Φανταστείτε τώρα και δεκάδες ανθρώπους σε ζευγάρια, παρεούλες ή ακόμα και μόνους τους, με ποδήλατα ή πεζούς να περπατούν κατα μήκους των τειχών και να απολαμβάνουν τα τελευταία χρώματα της μέρας!!
Είμαστε τυχεροί εμείς οι Έλληνες!!
Τα ξαναλέμε λοιπόν...
Μέχρι τότε να θυμάστε, να αγαπάτε και να ονειρεύεστε!!

Και για να συντροφεύει το βράδυ σας...

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013


http://facetofeys.blogg.grΤα λέμε και από εδώ!!

Μουσικό ταξίδι...



Χαζεύοντας τη βροχή!!

.Την καλησπέρα μου λοιπόν από τη βροχερή και πάντα όμορφη Ελλάδα! Ο καιρός μουντός και συννεφιασμένος αλλά η διάθεση στα ύψη! Τέλειος καιρός για καλούς φίλους, ζεστό καφέ και πολύ πολύ κουβεντούλα. Για όσους όμως είναι μόνοι, γιατί ζωή είναι αυτή βρε παιδί μου και πότε πότε μας αφήνει λίγο μοναχούλια... Ας είναι! Περνάμε και μόνοι μας καλά! Καφεδάκι, μουσικούλα και θέα τη βροχή! Τίποτα καλύτερο...