Σελίδες

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Αναμνήσεις...


‘Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε και μου θυμίζουνε τα περασμένα...’ μας λέει το γνωστό ελληνικό τραγούδι και οι λέξεις φαντάζουν τόσο γλυκές στ’ αυτιά μας, μα ταυτόχρονα και τόσο δυνατές, γιατί φέρνουν μαζί τους τόσες πολλές εικόνες. Άλλες από αυτές είναι πιο έντονες, άλλες πιο αδύναμες, όλες όμως είναι στιγμές… Στιγμές είτε από ανθρώπους, όπως τους τράβηξε ‘η φωτογραφία του μυαλού μας’ σε μια δεδομένη στιγμή, είτε από καταστάσεις που βιώσαμε. Επιλέξαμε να τις κρατήσουμε γιατί εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή κάτι δυνατό νιώσαμε, κάτι όμορφο και κάτι που άξιζε να κρατήσουμε στο ‘άλμπουμ’ του μυαλού μας.
Ο χρόνος περνάει και από παρόν γίνεται παρελθόν, αφήνει όμως πίσω του σημάδια στο μυαλό και στην ψυχή μας για να μας θυμίζει την πορεία του. Αφήνει τις αναμνήσεις, για να μας θυμίζουν ανθρώπους που έχουμε κοντά μας ή και άλλους που τώρα πια δεν έχουμε, για να μας θυμίζει όμορφες στιγμές που ζήσαμε και που η γλυκιά γεύση τους, αν και τώρα δεν τη νιώθουμε, έχει μείνει πάντα εκεί, στις άκρες του μυαλού μας, όπως τραγουδάει η Barbra Streisand (The way we were). Αυτός είναι ο τρόπος που έχουμε για να κρατάμε πάντα ανθρώπους, εμπειρίες και στιγμές ζωντανά μέσα μας! Έτσι τίποτα ωραίο δεν τελειώνει, γιατί πάντα είναι εκεί. Αρκεί μόνο μια λέξη, ένας ήχος, ένα μικρό ερέθισμα για να έρθει πάλι αυτή η ανάμνηση μπροστά μας.
Οι φωτογραφικές μηχανές, τα βίντεο, τα μαγνητόφωνα, αυτό ακριβώς το σκοπό εξυπηρετούν και από εκεί ακριβώς έχουν εμπνευστεί, από το μυαλό. Όλα αυτά είναι μέσα απαθανάτισης στιγμών, και το αποτέλεσμά τους… αναμνήσεις. Είναι ο τρόπος που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος για να κρατά αυτά τα δεδομένα και ,κατά τη γνώμη μου, και ο πιο σίγουρος. Το πιο τρανό παράδειγμα, η γιαγιά ή ο παππούς που κοιτάζουν μια παλιά τους φωτογραφία. Ξέρουν πως έμοιαζαν όταν ήταν πιο νέοι, αυτοί ή τα παιδιά ή οι γονείς τους, αλλά η πορεία του χρόνου στην περίπτωσή τους είναι μεγαλύτερη. Και όπως είναι φυσικό κάποια πράγματα τα έχουν πολύ πιο πίσω στο ‘άλμπουμ’ του μυαλού τους με αποτέλεσμα να μην μπορούν τόσο εύκολα να ανατρέξουν σ’ αυτά. Μα και αν ακόμα το καταφέρουν οι ‘φωτογραφίες’ αυτές προβάλλονται τόσο αχνά. Αλλά και πάλι οι γλυκές νότες ξεπροβάλλουν και παρόλο που δε ‘βλέπουν’ τα πρόσωπα τόσο καθαρά, τα συναισθήματα είναι το ίδιο δυνατά.
Μήπως εντέλει αυτό είναι οι αναμνήσεις, συναισθήματα….;

1 σχόλιο:

  1. Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΘΥΜΗΣΗ... ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΜΝΗΜΕΣ, ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΣΤΙΓΜΕΣ... ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ... Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ... ΟΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ... Η ΙΔΙΑ ΜΑΣ Η ΖΩΗ... ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΡΑΤΑ ΤΙΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!!! ΑΓΑΠΑ ΤΙΣ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ!!! ΑΥΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΜΠΕΙΡΟΥΣ, ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΩΡΙΜΟΥΣ... ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή